Mijn introductie bij ZOA

Welkom op mijn eerste waarbenjij-verhaal mbt mijn traineeship bij ZOA Uganda!
Allereerst, mijn naam is Rhodé en ik ben 26 jaar.
Vorig jaar ben ik voor mijn master Maatschappelijke Opvoedingsvraagstukken (Education, socialization and youth policy) naar Uganda gegaan om daar onderzoek te doen voor verschillende organisaties, waaronder ZOA. Na mijn studie heb ik besloten om terug te gaan naar Uganda om meer werkervaring op te doen. Afgelopen December (2012) ben ik aangekomen en vanuit hier ben ik een baan gaan zoeken. Door mijn onderzoek vorig jaar kende ik ZOA Uganda al een beetje en na een aantal gesprekken ben ik aangenomen als Trainee Programme Advisor. Dit is voor een jaar, dus dat geeft mij heel wat tijd om werkervaring op te doen en te leren van de kennis die er binnen deze organisatie is. Van wat ik nu gezien heb is er een hoop te leren :-)

De laatste week van april ben ik begonnen... en hoe! De vraag was of we naar kantoor konden komen om 8 uur ’s ochtends en of we spullen voor de week mee wilden nemen omdat we naar het noorden van Uganda af zouden reizen. Ik zeg ‘we’, omdat ik tegelijk met Leona begonnen ben bij ZOA. Zij is Ugandees en werkt ook voor de Programme Advisory Department. Deze afdeling bestaat verder uit 2 andere stafleden, die ook mee gingen naar het noorden. ’s Ochtends werden we verwelkomd tijdens de weekopening en konden we meteen de rest van de staf onmoeten. Na heel veel informatie en een lekkere lunch gingen we opweg naar Nwoya, een van de gebieden waar ZOA werkt. Er waren veel wegwerkzaamheden en het regende, dus we deden er vijf en half uur over.

Dinsdag en woensdag ochtend hadden we voor Nwoya gepland, wat bestond uit meer staf ontmoeten, een nieuw programma plannen, issues bespreken die de staf ervaart tijdens de uitvoering van hun taken, het bezoeken van een aantal projecten. Dat laatste was indrukwekkend, aangezien ik vorig jaar alleen onderwijsprojecten had gezien. De eerste was een vocational school, waar tieners praktische vaardigheden aangeleerd krijgen, zoals metselen, brommers repareren (dat is een gebruikelijk vervoermiddel hier en dus een bruikbaar vak), haren knippen/vlechten en kleermakerswerk. Als tweede bezochten we een dominee die in zijn dagelijksleven boer is. Hij is een voorbeeld voor de rest van de community, omdat hij een enorm veld heeft bewerkt en daar verschillende gewassen/vruchtenbomen op heeft geplant. Hij heeft zijn tuinbouw vaardigheden gedeeltelijk te danken aan de steun en trainingen van ZOA. Het is een investering voor deze boer en het heeft tijd nodig om resultaat te zien (sommige bomen geven pas vrucht na een paar jaar), maar daarmee voorziet hij zijn familie van eten en kan hij de rest verkopen. Het is belangrijk om mensen zoals hem in een community te hebben, zodat de anderen bewijs zien dat hij er beter van wordt en het mogelijk is zoiets op te bouwen, als je wil en investeert. Daarna hebben we twee community scholen bezocht. Ze heten zo omdat de overheid ze (nog) niet ondersteunt en de school is opgezet door de community. Het doel van ZOA is om de scholen te helpen om door de overheid overgenomen te worden. De scholen had een paar klaslokalen. De rest wordt onderwezen onder de boom. Er was een poging gedaan om latrines (wc hokjes met een gat in de grond) te bouwen, maar dat was mislukt. Dat betekent gewoon buiten je behoefte doen... Er is geen stromend water, dus voor de dichtsbijzijnde bron moeten ze een eindje lopen. De leraren zijn vaak ouders uit de community die zelf misschien de basisschool hebben afgerond. Zij worden dan een klein bedrag betaald door de andere ouders. ZOA helpt de scholen met het trainen van management en met het stellen en werken aan doelen. Er is zo goed als geen lesmateriaal in de scholen (in 1 school was 1 boek aanwezig voor de leraar van 1 klas!) en dus helpt ZOA met de hoognodige materialen. ZOA doet nog veel meer op het gebied van bewustwording van het belang van onderwijs, ondersteuning bij het opkomen voor de rechten van het kind, dmv trainingen/workshops/sport/muziek, dans en drama.

Toen zijn we doorgereden naar Pader (zo’n 4 uur rijden over zandwegen) waar we de donderdag te besteden hadden. Leona en ik zijn door de lokale staf op sleeptouw genomen om verschillende projecten te bekijken. We hebben een landbouwschool gezien, waar boeren kunnen komen kijken en werken om door praktische ervaring te leren hoe ze op de beste manier hun gewassen kunnen bewerken voor een goed resultaat. Er werd vanalles verbouwd, onder andere de ananassen die we ’s avonds als toetje kregen! Daarna gingen we kijken bij een boer die een irigatie systeem had gekregen van ZOA, als beloning voor zijn goede prestaties als boer. Ook hij kan zo weer functioneren als een voorbeeld voor zijn omgeving. Er stonden bij deze boer enorme mango bomen op het erf en het is mango seizoen, dus toen we terug kwamen boden ze ons een hele bak met mango’s aan. We hadden geen lunch bij ons, dus dat kwam goed uit. Heel erg lekker! Ik heb er meteen maar wat gekocht om mee te nemen naar Kampala. Als laatste zijn we naar een training gegaan voor een groep georganiseerde boeren. Door de boeren samen te brengen staan ze sterker tov de kopers van hun producten en kunnen ze elkaar helpen. ZOA stimuleert ze om te sparen en dat geld te investeren in iets wat hopelijk weer meer geld op levert. Onderweg kwamen we veel wegen tegen die door ZOA zijn gemaakt. De overheid maakt en onderhoudt (of niet) de hoofdwegen, maar sommige dorpen zijn daarmee niet bereikbaar. Dat maakt het moeilijk voor hen om bijvoorbeeld hun gewassen te vervoeren en te verkopen, voor kinderen om naar school te gaan, voor zieken om op tijd bij een ziekenhuis te kunnen komen etc. Ook kwamen we verschillende waterpompen tegen die door ZOA gemaakt zijn. Het doel is dat elk huishouden een waterpomp binnen een bereik van 2 km heeft... Moet je na gaan, al het water dat je nodig hebt (drinken/kleren wassen/schoonmaken/afwassen/’douchen’/tandenpoetsen) moet je bij een pomp halen, als je geluk hebt al binnen 2 km maar mogelijk dus ook 4 km verder op! De mensen moeten hier wel sterk zijn, aangezien ze einden lopen en zoveel liter water kunnen tillen in jerry cans. Maar het grappige is dat ZOA echt een begrip is in de gebieden waar ze werken. Zo werden wij de weg gewezen en 1 van de aanwijzingen was: Bij de ZOA pomp naar rechts.

Vrijdag zijn we weer terug gereden naar Kampala, in zo’n 8 uur. Genoeg indrukken zo deze eerste week. En misschien ook genoeg indrukken voor jullie deze keer. De volgende keer meer!

Als jullie meer van het werk van ZOA willen weten of hen willen ondersteunen kan je naar hun website gaan.
www.zoa.nl